5 دلیل برای حضور کمرنگ زنان در دنیای برنامه‌ نویسی

من عاشق برنامه‌ نویسی هستم.
مدتی است که فهمیدم چه قدرت‌‌ها و توانایی‌هایی را به من می‌دهد و چقدر می‌توانم در تغییر محیط اطرافم مؤثر باشم.
واقعا از اینکه زمانم را صرف برنامه نویسی کنم خیلی بیشتر لذت می‌برم تا اینکه فیلم ببینم و یا پیاده‌‌‌روی کنم.
ولی از کار و شغلم استعفا دادم….
صحبت‌های بالا، حرف‌های دل یک خانم برنامه‌ نویس است. اما به راستی چرا چنین شخصی با این همه علاقه و استعداد حاضر شده شغلش را رها کند؟
در ادامه این مقاله به 5 دلیل اصلی این احساس زنان در دنیای برنامه‌ نویسی، می‌پردازیم.
این احساس تنهایی که در زنان برنامه نویس به وجود می‌آید، یک احساس زنانه است که از نبود تعداد زیاد زنان در دنیای برنامه‌ نویسی ناشی می‌شود.
با وجود اینکه تعدادی از خانم‌ها در دانشگاه و یا دبیرستان علم کامپیوتر را می‌خوانند اما باز هم تعداد کارمندان خانم این حوزه بسیار کم است.
آمار‌ها نشان می‌دهد که نسبت تعداد مردان برنامه نویس حدود 80-90 درصد است. و به این معنی است که زنان برنامه نویس تنها 10-20 درصد را به خود اختصاص می‌دهند.

5 دلیل اصلی حضور کم زنان در دنیای برنامه‌ نویسی

با توجه به تحقیقاتی که انجام شده، خانم‌ها 5 دلیلی اصلی زیر را برای حضور کم‌ رنگ خود اعلام کردند:

1- ما (زنان برنامه نویس) احساس اعتماد به نفس حرفه‌ای کافی نداریم.

معمولا اگر در یک شرکت از خانم‌ها خواسته شود تیم خود را از لحاظ حرفه‌ای بودن رتبه‌ بندی کنند، هیچ خانمی خودش را در جایگاه اول قرار نمی‌دهد.
تحقیقات نشان می‌دهد که خانم‌ها توانایی خودشان را خیلی دست کم می‌گیرند و این درحالیست که مردان توانایی و قدرت خودشان را خیلی زیاد بالاتر از واقعیت می‌بینند.

2- خانم‌ ها معمولا برای مذاکره در مورد حقوق خودشان تمایلی ندارند و این کار را فریب‌ کاری می‌دانند

در صورتی که مردان اصلا اینطور نیستند و همین امر باعث می‌شود، خانم‌ها تا زمانیکه به 100% توانمندی خودشان اطمینان نداشته باشند برای شغل و جایگاهی درخواست نمی‌دهند و نتیجه این می‌شود که مردان راحت‌تر شغل‌ هایی با جایگاه بالاتر را به دست می‌آورند.
یکی از دلایل اصلی اینست که خانم‌ها در طول زندگی کمتر برای حرفه‌ای شدن در شغل و جایگاهی مورد تشویق قرار می‌گیرند و این امر موجب تصور این می‌شود که مردان در این امور ( مانند برنامه نویسی) حرفه‌ای تر هستند.
در واقع ما خانم‌ها باید نحوه برخورد و رفتار جامعه به زنان را تغییر دهیم و خودمان به خودمان در تشویق و رسیدن به جایگاه‌های حرفه‌ای یاری کنیم.
زنان باید این آگاهی را از خودشان داشته باشند که توانایی آن‌‌ها فراتر از آن چیزی است که تصور می‌کنند و این به دلیل اعتماد به نفس پایین خانم‌ها به خودشان و خوب بودنشان است.

3- فکر می‌کنیم مادر بودن بسیار مهم‌تر از ایجاد شغل و کسب و کار خودمان است.

یکی دیگر از دلایل کم‌ رنگ بودن حضور زنان در دنیای برنامه‌ نویسی اینست که جامعه به زنان به گونه‌ ای نگاه می‌کند که شغل اولیه و اصلی آن‌ها را مادر بودن می‌داند.
در حالیکه تعدادی از کشور‌ها، مادری را به روش‌ های گوناگون تشویق می‌کنند و مزایای اجتماعی زیادی را برایشان فراهم می‌کنند، جوامعی هستند که همچنان مادری را شغل اول زنان و کسب و کار را شغل دوم آن‌ ها می‌دانند.
مادر بودن برای زنان یک هویت بسیار مثبت است. اما مشکل این است که جامعه از زنان نسبت به مردها انتظار بیشتری برای صرف زمان در کنار فرزندان دارد.
در نتیجه این کار این است که خانم‌ها شغلی دارند که پیشرفت کمی دارد و  درآمدی ندارد.
از آنجا که کار به عنوان یک برنامه نویس نیازمند صرف زمان زیادی برای کار است، بسیاری از زنان نگران دغدغه‌ ها و مشغله‌ های زندگی و خانواده هستند و از اینکه نتوانند زمان خوبی را به آن‌ها اختصاص دهند دلهره دارند.
همین امر موجب می‌شود که شرمت‌های کامپیوتری و برنامه‌نویسی نیز در استخدام زنان برای این کارها مردد باشند.
در واقع حالت ایده آل اینست که شرایط و قوانین باید تغییر کنند و شرکت‌ها نیز شرایط یکسانی را برای زنان و مردان فراهم کند.

4- احساس غریبی نسبت به کارها و فرهنگ مردانه داریم.

در واقع در محیط‌ هایی که مردان فعالیت دارند نحوه صحبت و رفتار و حتی پوشش مردان به نحوی می‌تواند برای خانم‌ها آزار دهنده باشد. در نتیجه شرکت‌ها باید به سمتی بروند که محیط کاری را به گونه‌ ای طراحی کنند تا زنان نیز جذب شرایط محیطی محل کار بشوند.
نگاه آزار دهنده جنسی به خانم‌ها، ما را اذیت می‌کند.
در بعضی از مشاغل مانند برنامه‌ نویسی وقتی تعداد زنان در یک شرکت به نسبت خیلی کمتر از کارمندان مرد آن شرکت باشد، احساس امنیت شغلی برای زنان کم می‌شود و سر و کار داشتن با مردان در این محیط برای آن‌ها آزار‌دهنده خواهد بود.

همین امر موجب تمایل کم زنان برای حضور در شغل برنامه‌نویسی است.
راه کار این مشکل، استخدام بیشتر زنان در شرکت و رسیدن به حد توازن میان جنسیت زن و مرد. در این شرایط زنان احساس امنیت بالاتری خواهند داشت.

5- یاد‌گرفتیم که باید شغل‌های زنانه داشته باشیم.

از زمانی که نوزاد دختری به دنیا می‌آید، لباس صورتی به تنش می‌کنند و همیشه این احساس را دارند که یک شاهزاده خانم دارندکه همیشه باید تمیز و زیبا باشد.
حدود 10 تا 15 سال بعد از دوره ابتدایی، این روند آموزشی و باورها، خودشان را نشان می‌دهند و باعث می‌شود که زنان بیشتر در شغل‌ های قرار بگیرند مانند پرستاری و معلمی. و مردان در جایگاه‌های مدیریتی و برنامه نویسی قرار گیرند.
حتی در صنعت‌های hi-tech زنان بیشتر در جایگاه‌های طراحی و بازاریابی و فروش مشغول فعالیت هستند.
اگر میخواهیم زنان بیشتری برنامه‌نویس شوند باید رویای برنامه‌ نویس شدن را در دختران بیشتر بوجود آوریم. یکی از این راه‌حل‌ها، کار با Mattel’s Game Developer  باربی است که کد می‌زند.
در واقع به جای اینکه از دختران بخواهیم که به باربی توجه کنند و رویای لاغر بودن و زیبا بودن شبیه باربی را داشته باشند، به باربی نگاه کنند و رویای برنامه‌ نویس شدن شبیه او را در خود به‌وجود آورند.
یکی از راه‌حل‌ های دیگر، آشنا کردن کودکان و نوجوانان با برنامه‌نویسی و تفاوت‌ های بوجود آمده بین دو جنسیت زن و مرد در این حوزه است که در مقاله “آموزش برنامه نویسی به کودکان، چرا و چگونه؟“ به آن پرداختیم.

تین تک، دنیای تکنولوژی کودک و نوجوان