تاثیر بازی کردن کودک در آموزش و یادگیری آن
اخیراً مربیان و افراد ماهر درحوزه یادگیری در سراسر جهان به دنبال یافتن روش‌ها و تکنیک‌هایی هستند تا بتوانند از طریق آن کارکنان و دانش آموزان را به یادگیری علاقه‌مند کنند. با کمال تعجب پاسخ تحقیق و جست‌وجوی آنها چیزی نبود جز بازی کردن.
چرا بازی ها سرگرم کننده‌اند؟ چرا ما درگیر بازی‌ها می‌شویم؟
پاسخ این است که آنها عنصر چالش، تسلط، سرگرم‌کننده و اجتماعی دارد که این ویژگی‌ها از بازی است که به ابزاری مناسب برای یادگیری تبدیل شده است.
در ادامه این مقاله قصد داریم خلاصه صحبت ها و نظرات افراد موفق و متخصص در حوزه یادگیری از طریق بازی کردن (Gamification in learning) را بیان کنیم.
نظر متخصصان درمورد تاثیر بازی کردن کودک در آموزش و یادگیری آن
یکی از این افراد، حرف بسیار جالبی میزند و می‌گوید ما همیشه زمانی که کاری سرگرم‌کننده انجام می‌دهیم، بهتر یاد می‌گیریم. به همین دلیل او همیشه سعی می‌کند در جلسات آموزشی، برای نشان دادن رفتارها و یا نکات مهم خانه، از بازی استفاده کند.
یک بازی عالی، معمولا دارای یک داستان جذاب با یک طرح که در آن بازیکن، شخصیت اصلی و قهرمان در یک سفر است که با چالش‌های بسیاری روبه‌رو می‌شود.
بنابراین برای داشتن یک طرح خوب باید یک سری چالش‌های واقعی برای یادگیرنده داشته باشد و در سطح‌های مختلف آن بازی میزان دشواری آن نیز افزایش پیدا کند.
یادگیری از طریق بازی زمانی به نقطه اوج اثرگذاری می‌رسد که یادگیرنده را مجبور به فکر کردن کنید و شرایطی فراهم باشد که او بتواند عواقب تصمیم‌ها و انتخاب‌های خودش را در حین بازی ببیند.
چیزی که او متوجه شده بود این بود که : چگونگی انجام یک کار، نشان دهنده چگونگی انجام سایر فعالیت‌ها و کارهای ما است.
بنابراین انتخاب‌های ما در یک بازی، اغلب منعکس کننده این است که ما در زندگی واقعی چگونه رفتار می‌کنیم.
دوست داری مسیر خودتو توی دنیای تکنولوژی پیدا کنی؟
مشاوره رایگان و استعداد یابی تین تک همیشه در کنار شماست.
چگونه یادگیری را برای افرادی که اختلال کم توجهی و یا پیش فعالی دارند، آسان‌تر کنیم؟
افرادی که اختلال کم توجهی و یا پیش فعالی دارند به سرعت از آموزش و یادگیری خسته می‌شوند چون با یک سری تمرین‌های یکنواخت و تکراری شروع به یادگیری می‌کنند. در حالیکه، اضافه کردن عناصر مختلف و ابزارهای متفاوت در یادگیری بسیار تاثیر گذار است.
برای چنین افرادی بازی کردن توجه آنها را به مطلب آموزشی جلب می‌کند و نکات جدیدی که قبل از این نمی‌توانستند روی آن تمرکز کنند را فرا می‌گیرند.
مهمتر از همه اینکه علاوه بر افزایش دانش، این کار موجب می‌شود تا ارتباط خوبی با یادگیری و یاد گرفتن داشته باشند.
تاثیرات بازی کردن در خلق و خوی کودکان
در خلال بازی کردن می‌توان ویژگی هایی زیر را در دانشآموزان و یا حتی افراد در هر سنی تقویت کرد :
- افزایش میل به رقابت
- دستیابی به هدف
- تعامل با دیگران
- قانون مداری
- رسیدن به نتیجه قابل قبول
انگیزه و مشارکت دو نکته ی بسیار مهم در یادگیری با بازی است.
نظر یکی از محققان درمورد تاثیر بازی کردن در افزایش انگیزه و مشارکت کودکان
یکی از محققان اهمیت این موضوع را اینگونه بیان می‌کند که:
بچه های او در سنین کودکی وقتی که در حال کشف و جستجوی اطراف خودشان بودند بارها نزدیک بوده از شدت کنجکاوی و کنکاش خودشان را به معنای واقعی کلمه به کشتن بدهند.
هیچ چیز در خانه ما از دست سه پسری که داریم در امان نیست چون مدام به آنها دست میزنند و کنکاش می‌کنند و با آنها بازی می‌کنند.اما وقتی بزرگتر شدند و مدرسه رفتند، در کلاس‌ها شبیه یک گوشت فاسد شده بودند که اگر کنجکاوی ذاتی آنها از بین میرفت کاملاً به یک فرد بی تفاوت و بی میل تبدیل می‌شدند.
در واقع فقط فیلم‌های ویدیویی اشتیاقی در آنها به وجود می‌آورد در حالیکه با این روش بچه‌ها می‌توانند ساعت ها بازی کنند، درگیر شوند و یاد بگیرند اما نه با روش های سنتی و قدیمی!
تاثیرات گیمیفیکیشن (Gamification) در زندگی کودکان
گیمیفیکیشن می‌تواند انگیزه یادگیری را از حالت بیرونی به حالت درونی تغییر دهد. با بازی کردن می‌توان تجربه کار هایی را که در دنیای واقعی قابل انجام نیستند را داشته باشیم و به طور طبیعی فرایند یادگیری شکل گیرد.
در آموزش، گیمیفیکیشن می‌تواند محیط آموزشی ای ایجاد کند تا زمان یادگیری ایده های کلیدی را کم کند و به دانشآموزان اجازه میدهد تا همراه با بالابردن انگیزه درونی شان، مفاهیم را یاد بگیرند.
بنابراین با این تکنیک‌ها یاد گیرنده، عملکرد خود را بهبود میبخشد و شما هم اهداف کسب و کار خود را به طور کلی انجام داده اید. این وضعیت برد-برد است.
یکی از مهمترین کاربردهای گیمیفیکیشن هنگام ارائه در کلاس درس است.
برای مثال : حاضرین را به دو دسته تقسیم کنید و با استفاده از یک سامانه پرسش و پاسخ سوالاتی را مطرح کنید و یک دسته سؤال را بپرسند و دسته دیگر به آنها پاسخ دهند.
این کار علاوه بر ایجاد جو و محیطی شاد در کلاس حس هم تیمی بودن و درگیر موضوع شدن را در حاضرین به وجود می‌آورد.
با توجه به گزارشی در رابطه با بازی‌های آموزشی که توسط Don Menn در سال ۲۰۰۶ ارائه شد، دانشآموزان تنها ۱۰% از مواردی که می‌خوانند و ۲۰% از چیزهایی که می‌شنوند را به یاد می‌آورند.
اگر ارائه شفاهی را ببینند این عدد به ۳۰% و اگر در حین توضیح موضوعی کاری را انجام دهند ۵۰% یادگیری دارند.
اما زمانی یادگیری به ۹۰% می‌رسد که دانشآموزان خودشان کاری را انجام دهند هرچند در محیط آزمایشگاهی باشد.
بنابراین چرا ما همچنان سیستم آموزشی را طراحی می‌کنیم که کنجکاوی و خلاقیت دانشآموزان را نابود می‌کند؟
در واقع این طراحی قدیمی انرژی و توان بسیاری از انسان‌ها را هدر میدهد و هم اکنون زمان آن رسیده تا سیستم آموزشی قرن ۱۹ را به قرن ۲۱ به روز کنیم.
